Bruce Lee, Dog meat and Twins

Dinsdagavond hebben we de ‘’traditie’’ voortgezet door bij Tom’s Bar lekker te genieten van een hapje en een drankje. Nou ja, lekker?!?! Een ijskoud biertje smaakte wel lekker na een vermoeiende dag met nieuwe indrukken, maar toen we begonnen over dog meat, kwam de bareigenaar aanzetten met een schaaltje hondenvlees in bouillon. Dit moesten we natuurlijk proberen. Het was in één woord smerig. Hoe een normale hond ruikt, zo smaakt het vlees. Dit was dus eens, maar nooit meer. We waren nog maar net aan het nagenieten van het vlees, toen deze geweldige man aan kwam zetten met de volgende lekkernij. Dit was een klein eitje met een eendenembryo. Dit moest je met schil en al opeten. Dit hebben we dus mooi niet gedaan. Een paar andere helden hebben wel de poging gewaagd en vonden het nog lekker ook. Na het ei kwam de eigenaar nog met een laatste, typisch Vietnamese lekkernij aanzetten. Het was een frisdrankfles met een smerige, roodpaarse substantie. Eerst roken we eraan. We moesten allebei kokhalzen van de geur die er vanaf kwam. Het bleek shrimppaste te zijn. Garnalenpasta dus… Het bleek minder erg te smaken dan te ruiken, dus Ronald heeft het geprobeerd, maar Bart absoluut niet. Het was heel zout en de smaak bleef erg lang in je mond zitten. Geen aanrader. De rest van de avond hebben we nog gezellig met locals een biertje gedronken en zijn we redelijk op tijd naar huis gegaan. Woensdag was een rustig dagje met weinig verplichtingen. We zijn lekker gaan lopen en gaan winkelen. Op een gegeven moment waren we de weg kwijt in een smal en vies steegje. Gelukkig hadden we Yuri bij ons, want hij heeft namelijk een speciaal talent. Als je Yuri uit het oog verliest, dan is hij waarschijnlijk met lokale Vietnamese aan het chillen, en dat was nu ook zeker het geval. Yuri had in een soort woonkamer plaatsgenomen op de bank en was een potje fifa aan het spelen met een Vietnamees. Ook Gino en Ronald waren van harte welkom om een potje te spelen. Lieke was onze trouwe supporter en fotograaf en Bart was op dit moment even thuis gebleven. Op een gegeven moment moesten we weer naar het appartement voor een afspraak en daarna hebben we lekker gegeten. Na het eten hebben we een avondje chill gedaan. We hebben een potje getoept met de inzet van 10000 dong (40 cent). Bart ging er allebei de potjes met het geld vandoor en is daarom ook officieel gekroond tot ‘’Toepmaster Hanoi’’. Na het spelletje zijn we rustig gaan slapen, omdat we de volgende dag ’s ochtends vroeg de introductie op stage hadden.
Donderdag was het dan eindelijk zo ver! We gingen naar stage om geïntroduceerd te worden voor de docenten van lichamelijke opvoeding. We moesten hiervoor nette kleding aan voor de eerste ontmoeting. Dit betekende dat we een lange broek aan moesten bij ongeveer 30 graden, waarbij de luchtvochtigheid zeer hoog was, maar je hoort ons niet klagen. We werden voorgesteld aan de stagecoördinator die zeer blij was om ons te ontvangen. We kregen een paar vragen over wat we precies willen gaan doen hier, waarop wij antwoorden dat we vooral activiteiten willen gebruiken om leerlingen sociaal beter te laten communiceren, zwakke leerlingen beter betrekken bij activiteiten en sporten van Nederland introduceren bij de docenten. Na dit gesprek gingen we de LO docenten ontmoeten. Deze spraken uiteraard vloeiend Vietnamees, waar geen woord Engels tussen zat. Gelukkig hadden we een tolk bij ons die ons hierbij kon helpen. We hebben ons in elke klas voorgesteld met uiteraard ons beste woordje Vietnamees. Het was heel bizar hoe de leerlingen op ons reageerde. Veel leerlingen vroegen of we tweelingen waren en of we broers waren. Ook vroegen ze of we uit Rusland kwamen en hoe het mogelijk is dat we zo lang zijn. Leuk man, van die kindjes die gewoon zeggen waar het op slaat! De eerste indruk van de stage was heel apart en we wisten nog niet zo goed wat we konden verwachten. De docenten spreken geen woord Engels, er zijn weinig materialen en de lessen zijn niet heel best. Een stageplek met veel mogelijkheden. Na de introductie hadden kort de tijd om alles te laten bezingen, want kort daarna hadden we een les Vietnamees. Dit gaan echt nergens over en is ook totaal niet leerzaam. Na de Vietnamese les natuurlijk wel heerlijk gegeten. Na het eten kregen we een geweldig idee, omdat we voor ons gevoel zelf nog niks aan ons sport hadden gedaan, te gaan hardlopen in een park op ongeveer 30 minuten lopen. Het park was werkelijk of je een film instapte. De bomen, weinig mensen en de kleuren waren werkelijk onbeschrijfelijk! Na het derde rondje hardlopen trok een Vietnamees vrouwtje onze aandacht. Wat bleek nou, er werden serieus dans en work-out lessen gegeven in het park. Tja, een alo’er blijft een alo’er, dus samen met Inge, Filou en Lieke gingen we meedoen met de dansworkout. Het vrouwtje dat de workout gaf, keek niet heel blij, maar de andere mensen vonden het fantastische en konden onze danskunsten uiteraard waarderen. Na de workout waren we compleet gesloopt, maar we gingen toch nog 3 rondjes hardlopen als ‘’cooling down’’. Toen we terug kwamen gingen we nog een naar tom’s bar om de welverdiende biertjes in ontvangst te nemen. Hierna hebben we heerlijk geslapen en waren we klaar voor de eerste stagedag.
Vrijdag gingen we vol verwachtingen naar stage. En dan was niet onterecht. Het eerste uur konden we gelijk aan de bak. We hadden onze opdrachten voorbereid en niet alleen de kinderen, maar ook de docent vond het fantastisch. Hij vroeg naar onze facebook, of we met hem op de foto wilde en of we mee gingen trainen met zijn basketbalteam. We wisten gelijk waar we stonden. Om 9:50 waren we klaar voor de ochtend en hadden we ‘’pauze’’ tot 14:00. Een beste pauze dus. We zijn terug gegaan naar ons appartement. Hier hebben we anderhalf uur geslapen, geluncht, de was gedaan en daarna konden we een keer terug naar stage. We waren ruim van te voren aanwezig en gingen in de binnenplaats van de school fanatiek spelen met een sportveer. Diverse leerlingen sloten aan en ook een van de LO docenten sloot aan. Hij deed karate en voetbal en was als een soort Jackie Chen en Bruce Lee aan het spelen. Vervolgens kwam ook de conciërge aan zetten. Hij was gekleed in een leger uniform met sandalen. Ook hij gooide de gekste karate trappen eruit. Na een uur spelen, begonnen we ons af te vragen wat we hier nou precies kwamen doen. De docenten konden het ook niet echt duidelijk maken, omdat zij geen Engels spraken. We dachten dat google translate onze beste vriend was, maar dat hielp ook niet. We zijn een les meegegaan, waarbij een goed Engelsspekende leerling als tolk gediend heeft. Het kwam er op neer dan wij helemaal vrij zijn de komende dagen de complete lessen te geven en in te vullen. Als snel hadden we door dat ze erg tegen ons op keken. Het niveau van de lessen LO is erg slecht. De materialen zijn beperkt en de lessen zijn saai en eentonig. Er wordt bijna alleen maar les gegeven gericht op basketbal, voetbal, volleybal en badminton. Het is voor ons de taak om hier verandering in te brengen. Dit biedt natuurlijk heel veel mogelijkheden voor ons onderzoek en project. Na het gesprek met de tolk hebben we zogeheten clubs bijgewoond. Dit zijn sportlessen waar leerlingen voor kunnen kiezen. Het lijkt meer op trainingen en docenten willen deze lessen zelf geven. Dit is dus niet heel interessant voor ons.
Na een stagedag met veel indrukken zijn we gesloopt thuisgekomen. We zijn echt ontzettend blij met de stage, omdat we heel serieus genomen worden en complete vrijheid hebben. Ook hebben we bijzonder veel mogelijkheden voor een onderzoek op deze school. Dik tevreden dus!!!! Het is nu vrijdag avond en morgen hebben we een citytour door Hanoi. Hier gaan we de hoogtepunten bezoeken en ’s avond lekker de stad in. We hebben het nog steeds naar onze zin, dus jullie hoeven je nog geen zorgen te maken.

Groetjes Ronald en Bart!