Halong Bay, voetbalwedstrijd, rijstwijn en uiteten
Door: Ronald Koning en Bart Grondman
Blijf op de hoogte en volg Ronald en Bart
21 Oktober 2015 | Vietnam, Hanoi
Op 7 oktober waren wij eigenlijk niet heel veel van plan en wilden we eigenlijk een beetje relaxen op de kamer. Ronald kwam toen met het idee om te gaan zwemmen in het Royal City Hotel. Hier kon je voor 2 uur gaan zwemmen voor ongerekend 5 euro (110 000 dong). Wat wij niet wisten is dat er zich een heel zwemparadijs bevond in het hotel met ongeveer 15 waterglijbanen. Helaas kon Yuri niet mee in sommige glijbanen, omdat hij nog steeds last had van zijn arm. De glijbanen daar waren fantastisch, maar het zag er uit als een spookzwembad. Wij waren met ons vieren in het royal city zwembad met misschien 30 anderen, maar misschien overdrijven wij dan nog. Het kwam er op neer dat we alle glijbanen af konden gaan zonder dat we ook maar op 1 iemand moesten te wachten. De enige die met ons mee moesten waren de badmeesters. Leuk als 4 van die alo’ers telkens trap op en af rennen om alle glijbanen af te gaan. Aan het einde van de dag hebben we hebben de dag afgesloten met een lekkere hamburger naast de schaatsbaan in het royal city hotel. Je hoort het goed naast een waterparadijs was er ook nog een beetje ruimte over in het hotel, dus waarom geen schaatsbaan daar plaatsen. Prima logica dachten wij zo.
Matchday. 8 oktober was het dan eindelijk zover matchday Vietnam – Irak! Yuri was er al dagen lang over aan het praten hoe fantastisch het wel niet moest worden deze donderdagavond. Samen met Filou, Inge, Lieke, Gino, Yuri, Ronald, Bart en de stagebegeleider van Gino/Yuri + vriend gingen we naar het stadion. Toen we arriveerden bij het stadion kregen we al een hoofdband met daarop de tekst ‘’ zet hem op Vietnam’’ van Tu(stagebegeleider). Irak was op papier natuurlijk veel beter dan Vietnam, maar deze hadden de Hollanders niet als supporters. Voor de wedstrijd begon namen we wat drinken voor tijdens de wedstrijd. Wat we niet wisten is dat dit drankje niet zomaar het stadion in genomen mag worden, maar deze moet eerst worden overgegoten in een soort plastic zak met een elastiekje eromheen. Heerlijk lauwe cola en bier tijdens de wedstrijd. Na het drinken bestellen werd Ronald nog even gevraagd om een interview te geven voor de camera. Ronald die de beroerdste niet is, had wel zin in een interview. Na het nodige verteld te hebben over de Nederlandse cultuur gaf hij nog een paar tips voor Vietnam hoe ze Irak het beste konden verslaan. Het voetbal was niet om aan te gluren, maar Vietnam-Irak stond nog steeds 0-0, dus bleven we juichen elke keer de bal uit de zestien werd weggekopt. Rond de 30e minuut was het dan zover. De bal werd opgezet vanuit de rechtervlak en de spits nam hem eigenlijk net verkeerd aan, maar met een prachtige sliding werd de stand 1-0 op het scorebord gezet. De eerst helft was daarna alleen maar tegenhouden en genieten van de prachtige danspasjes van Tu elke keer als Vietnam de bal in bezit had. Na een kwartier rusten begon de wedstrijd weer. De keeper van Vietnam werd door Tu uitgeroepen door ‘’Mister Spiderman’’. De keeper pakte werkelijk waar alle ballen uit de hoek. Yuri en Gino keken gespannen na elkaar er was nog 1 minuut te spelen, wordt het dan toch zo’n avond. In de laatste 10 seconden kreeg een verdediger van Vietnam voor elkaar om hands te maken in het strafschopgebied. Hierdoor werd het een penalty voor Irak. Iedereen op de tribune hield hun adem in en de Hollanders hadden alle armen om elkaar geslagen om de keeper toch nog een beetje hoop te geven. Uiteindelijk scoorde Irak de 1-1 door de penalty en daarna werd er gelijk afgefloten. Iedereen ging naar huis met een kater, maar er was hoop. De 1-1 is een goede uitgangspositie en volgende week dinsdag 13-10-15 mogen ze weer aftrappen tegen Thailand. Uiteraard hebben wij weer kaartjes geregeld voor de beste plekken. Dus op 13-10-15 moet het dan gebeuren tegen Thailand. Na de wedstrijd gingen we nog even poolen met Tu en toen liep de dag op zijn einde. Na lang discussiëren over de fouten van de scheidsrechter vielen we uiteindelijk in slaap.
Na de fantastische ervaring bij de voetbalwedstrijd, wat helaas eindigde met een anticlimax, hadden we de vrijdag 9 oktober om uit te rusten. Deze avond zouden we met alle mensen van Eye4Asia en Mirjam van Dijk een hapje gaan eten. Mirjam is het hoofd van Eye4Asia en voor ons de link tussen onszelf en CSDS (de organisatie die alles in Vietnam regelt). Door verschillende situaties met Mirjam over het feit dat Eye4Asia wel een erg commercieel bedrijf was, stond iedereen niet echt te springen om het etentje. Toch gingen we er het beste van maken en hadden we er stiekem wel zin in, omdat we een goed restaurant hadden uitgekozen en omdat Mirjam had aangeboden om het etentje te betalen, althans, dat dachten we. Het restaurant was in het centrum van Hanoi, waar je waanzinnig lekker westers kon eten. We zijn hier al meerdere malen geweest en het was keer op keer genieten. Een hoofdgerecht kost in euro’s gemiddeld 6 euro, maar dit was niet waar Mirjam op gerekend had. Het eerste wat wij te horen kregen toen we aan tafel schoven was dat ze meer Vietnamese prijzen verwacht had en dat dit te duur was. Mirjam zou een bijdrage leveren en de rest was voor onze rekening. Goed begin van het etentje, de sfeer zat er lekker in. Verder was het etentje onwijs gezellig. Er werd lekker gegeten en gedronken. Na het restaurant zijn we met enkele een club ingedoken. Hier hebben we nog even wat laatste drankjes gedronken en zijn we naar huis gegaan, want er stond een druk weekend Halong Bay te wachten.
Zaterdagochtend 10 oktober ging de wekker als om 5:30. We gingen met z’n zevenen (Inge, Filou, Lieke, Yuri, Gino, Bart en Ronald) richting treinstation om richting Halong Bay te vertrekken. Het was even afzien, maar gelukkig hadden ze in de trein eiken hardhouten stoelen. Erg comfortabel op je brakke zaterdagochtend. Toch hebben we het allemaal voor elkaar gekregen om een paar uurtjes slaap te pakken. Bij het overstappen van de trein op de boot, zijn we weer in een paar klassieke fouten getrapt. We hebben een vaste prijs afgesproken met de taxichauffeur. Deze prijs was uiteindelijk 4 keer zo hoog dan normaal was geweest. Vervolgens hebben we bijna dubbel betaald en konden we de taxichauffeur nog net op tijd stoppen. Vervolgens heel schijnheilig geld teruggeven. Daarna begon Yuri te balen. Zijn pet lag nog in de taxi, maar dankzij een wereldrecord op de 100 meter sprint van Ronald kon ook dit opgelost worden en stapten we onbezorgd en redelijk fit de boot in naar het Plaatsje Cat bá op het eiland. Deze boot had echter wel zijdezachte ligstoelen. Dit resulteerde weer in anderhalf uur heerlijk slapen in de boot. Bij aankomst konden we meteen inchecken in het hotel. Het was nog 10 uur ’s ochtends en hadden nog niet fatsoenlijk gegeten. Eerste hebben we een lokale bakkerij opgezocht, waar we heerlijke broodjes met een westers tintje hebben gegeten. Na het eten zijn we naar het hotel gegaan om nog even een paar uur slaap te pakken, want het was nodig. Rond een uur of één hebben we scooters gehuurd en zijn we door de prachtige bergen van het eiland wezen toeren. Dit resulteerde tot waanzinnige foto’s en adembenemende uitzichten. Na de scootertoer zijn we een hapje wezen eten. In eerste instantie leek het een normaal restaurant met een normale kaart. Toen moest het eten opgenomen worden. Bleek dat heel veel gerechten niet mogelijk waren en andere na lang twijfelen toch wel. Vrouw en kinderen werden met scooters alle kanten op gestuurd en ingrendiënten van gerechten kwamen van alle kanten het restaurant binnen. We waren heel erg benieuwd wat we allemaal voorgeschoteld kregen, maar het was tegen alle verachtingen in erg lekker. Na het eten hebben we een plak opgezocht om het Nederlands elftal te gaan kijken. Dit is helaas niet gelukt, maar we hebben toch een gezellige avond gehad.
Voor de zondag hadden we een privéboottoer geboekt. Om 8:30 ’s ochtends vertrokken we met een busje naar de boot. We hadden de hele boot voor ons zevenen en het was een echt een fantastische dag. De boot kwam al snel na vertrek aan op een drijvend vissersplaatsje waar nog levende vis gevangen zat in netten die onder water lagen. Hier mochten we even rondkijken en er werd vis gehaald die wij voor onze lunch voorgeschoteld kregen. Na het vissersplaatsje zijn we door de omgeving wezen varen naar de plek waar we gingen kajakken. De omgeving is adembenemend het was bijna zonde om te zonnen en te chillen op je handoekje. Eenmaal aangekomen bij het kajakken waren we vrij om te gaan waar we wilden binnen een bepaald gebied. Kajakken was erg indrukwekkend tussen de bergen en in de rotsen. Na het kajakken hadden we lunch en daarna gingen we naar de plek waar we gingen snorkelen. Dit viel een beetje tegen, omdat onderwater weinig zicht was. Ook was niet veel moois te zien onder water. Na het snorkelen gingen we naar Monkey Island. Dit was een eiland waar wilde apen leefden. Deze apen waren inmiddels zo tam, dat ze gevoerd kunnen worden. Ook was er een mogelijkheid om en berg op te klimmen. Naast het feit dat we alleen slippers aan hadden, vroegen we ons af of het überhaupt verstandig was om dit ongerzekerd te doen. Natuurlijk toch gedaan en het uitzicht was heel mooi, maar toen moesten we nog naar beneden. Juist, maar we leven nog. Na monkey Island zijn we weer terug gegaan naar het eiland en was het alweer bijna tijd voor avondeten. Er waren op het eiland drijvende restaurants een klein stukje van de kust af. Hier werden we naartoe gebracht met een bootje en we konden onze eigen vis kiezen. Deze vis leefde nog op het moment dat we heb kozen, maar werd kort daarna zonder genade dood geslagen met een stok. 3 rake klappen waren nodig om het arme beestje te doen stoppen met spartelen. Na een heerlijk diner hebben we nog een gezellige avond gehad. De volgende dag hebben we nog even in de zee gezwommen. Daarna vertrokken we weer naar Hanoi, wat ook nog een heel avontuur was. Via het hotel konden we een boottocht reserveren terug naar het vaste land. Dit was 3 euro goedkoper dan wat we van plan waren te doen. Nederlanders dat we zijn, hebben dat natuurlijk gedaan. Alleen moesten we eerst met de bus. Erg vreemd, omdat ons hotel 40 meter van de kade was waar we op de heenweg zijn aangekomen. Na een uur rondrijden op het eiland, kwamen we in een heel lelijk industrie gedeelte van het eiland. Hier stapten we op de boot en deze was binnen no time op het vaste land. Op het vaste land zagen we nog weinig herkenbaars en dat voelde niet goed. De tijd om de trein te halen begon te dringen. We stapten een grote bus is en dachten dat we richting station zouden gaan. Het was erg druk op de weg en we stonden veel stil. Op een gegeven moment zagen we dat de bus niet direct naar het station reed en dat we het niet meer zouden redden. We probeerde dit duidelijk te maken aan de buschauffeur en die stopte direct de bus. Er ontstond een beetje paniek. Mensen moesten uitstappen en andere moesten blijven zitten. Het enige dat wij wisten, is dat we zo snel mogelijk uit de bus moesten. Vanuit deze bus was het zoeken naar een oplossing, maar een oplossing kwam al snel aanrijden. Er kwam namelijk een tweede bus aanrijden die naar Hanoi zou gaan. Hier moesten we nog wel even geld aftikken en we konden op weg naar Hanoi. Na ongeveer 10 minuten stond de bus weer stil. Een fractie later gingen 2 buschauffeurs van 2 bussen met elkaar op de vuist. Weer panier, maar iedereen moest de bus uit en een andere bus in. In deze bus zaten we niet mee bij elkaar en hebben we de weg naar Hanoi vervolgd. Thuisgekomen zijn we vermoeid, maar voldaan in slaap gevallen. Het was weer een beste trip geweest.
De volgende dag (dinsdag 13 oktober) ging het feest weer beginnen. Na een stagedag, konden we ons klaarmaken voor de wedstrijd Vietnam – Thailand. Een zwaar beladen wedstrijden. Met 14 man sterk uit het huis hadden we kaarten kunnen bemachtigen voor het sfeervak. Bij aankomst bij het stadion merkten we al dat het vele malen drukker was dan tegen Irak. Bij de poorten om het stadion binnen te komen begon de chaos. Er mochten telkens maar kleine hoeveelheden naar binnen, wat resulteerde in behoorlijke verdrukkingen. Gelukkig zijn Europeanen gemiddeld drie koppen groter dan Vietnamezen, dus we hebben het overleefd. In het stadion merkten we meteen dat we goed zaten. Toen we ons vak binnen kwamen lopen, zagen we niet, omdat er een groot spandoek over het vak gespannen was. Iedereen was rood gekleed en de sfeer zat er goed in. Iedereen was vrolijk, optimistisch en blij. Niemand had vaste plekken en er werd de hele wedstrijd gezongen en gesprongen. Helaas was Thailand de betere ploeg en won het met 0-3. Het was een fantastische ervaring die we niet hadden willen missen en die we niet snel zullen vergeten. Na de wedstrijd hebben we de week rustig afgemaakt op stage. Het onderzoek loopt nog steeds ontzettend goed. Ook deze week is alles prima gegaan. Nu is het taak om de tassen in te pakken, want vanavond vertrekt onze nachttrein naar Sapa…
Bart Grondman en Ronald Koning
-
21 Oktober 2015 - 10:02
Nadia :
Super leuk jongens! Heb een paar keer hardop gelachen met het lezen, leuk geschreven. Veel plezier in Sapa! Liefs Nadia -
21 Oktober 2015 - 10:53
Annelies:
Wat een avonturen weer! Jullie besteden de (vrije) tijd in ieder geval goed! -
21 Oktober 2015 - 15:25
Han:
Ook de foto's zijn wederom mooi! -
21 Oktober 2015 - 22:30
Marjo Lommerse:
Hallo allemaal, dank voor jullie uitgebreide verhalen en foto's. Je maakt wat mee. Fijn dat het onderzoek goed gaat. Veel succes verder en groeten uit de Bollenstreek -
23 Oktober 2015 - 20:36
Brigit:
Geweldig jongens wat een ervaringen!! Het geldpotje zal wel wat geslonken zijn door wat tegenslagen, maar ja jullie hebben er wel een onvergetelijke tijd door! Fijn dat de studie ook naar wens verloop. Geniet ervan! grtjes Brigit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley