Daar lopen we dan midden in Hanoi

Het is dan eindelijk zo ver. We zijn veilig aangekomen in Hanoi. De afgelopen dagen zijn we alleen bezig geweest met de voorbereiding op deze internationale minor. Het begon dinsdag 25 augustus met een kamp in Eerbeek. Dit kamp was de reden dat we het mentorschap tijdens de intro van de ALO af hebben moeten zeggen. Het mocht dus maar zeker de moeite waard zijn. En dat was het gelukkig ook wel. De activiteiten stonden in het teken van interculturele communicatie, er waren presentatie, maar het belangrijkste was dat we elkaar leren kennen. En dat is zeker gelukt. Naast Gino en Yuri die we natuurlijk goed kennen, hebben nog drie andere meiden ontmoet die mee gingen. Daarnaast was het gewoon een heel relaxte groep, die we die week nog vaak zullen zien. Het kamp eindigde op donderdag en we konden bijna gelijk door, want vrijdag hadden de Preperation day van Eye4Asia. Op deze dag hebben we wat nuttige informatie gekregen over het verblijf in Hanoi. Het hoogtepunt was pastor Thuan. Dit is een Vietnamese man die op 11 jarige leeftijd met zijn iets oudere zus naar Nederland is gevlucht. Hij vertelde met een glimlach al zijn verhalen over Vietnam en wij luisterde met plezier naar alles wat hij te vertellen had. Na deze dag hadden we een weekend ‘’rust’’ voordat de intensive preperation week op school begon. Dit was weer met de mensen waarmee we het kamp gehad hadden. De week was de laatste voorbereiding voor het waanzinnige avontuur in Hanoi dat we aangaan. Het was een lange en vermoeiende week, maar we hadden allebei het gevoel dat we er klaar voor waren. Het voelde heel vreemd. Door de pittige voorbereiding hadden we nog helemaal niet het gevoel dat we daadwerkelijk gingen vertrekken. Na elke dat zie je doodleuk tegen iedereen; tot morgen of ik zie je na het weekend, maar na de laatste vrijdag was het in één keer. Veel plezier in Zuid Afrika of in de Filipijnen ik zie jullie in Januari weer. Dit was het moment dat we tegelijk goed besefte dat het echt dichtbij kwam. Het zaterdag stond in het teken van tas inpakken en afscheid nemen en zondag was het zover. Met familie, vrienden, oma’s en vriendinnetje op weg naar Schiphol. De zenuwen waren zeker aanwezig, maar werd overtroffen door de positieve spanning. Na een leuke en emotioneel afscheid gingen we langs de douane. Als snel vonden we onze reisgenoten Yuri en Gino, waarmee we nog even snel een laatste biertje dronken voor de spanning. Ruim op tijd stapte we het vliegtuig in waar nog 6 andere medestudenten zaten. Na een lange vlucht kwamen we aan in Ghuan Zhou. Dit is een stad in China. We hadden er nog nooit van gehoord, maar blijkbaar heeft het 14,5 miljoen inwoners, meer dan Hanoi en bijna net zoveel inwoners als in Nederland. Dit was ook tevens het afscheid van de 6 lieftallige dames die hun avontuur voort gaan zetten in de Filippijnen. Wij stapte in het vliegtuig richting Hanoi. Dit was gelukkig niet meer zo’n ontzettend lange vlucht als de eerst. Eenmaal aangekomen in Hanoi werden eerste de formaliteiten geregeld Visum en Douane. Hierna moesten wij onze taxichauffeur vinden, want die zou klaar moeten staan. Dachten we. Na een kwartier zoeken hadden we nog niemand gevonden. Locale taxi chauffeurs roken dat we op zoek waren want ze waren niet van ons af te slaan. Toch gingen we verder zoeken en de aanhouder wint. Onze kleine Vietnamese vriend had zich goed verstopt, maar niet goed genoeg. Buiten het vliegveld moesten we even wachten op de taxichauffeur en al snel merkte we het klimaatverschil met Nederland. Wat een drukkende hitte! We pakte de taxi vol en reden richting onze accommodatie. Het verkeer in Vietnam is chaos. Je kunt beter zeggen een gestructureerde chaos, want er waren wel degelijk (ongeschreven) verkeersregels en alles ging wonder boven wonder ontzettend goed. Na iets meer dan een halfuur tijden, kwamen we aan bij bestemming. Een complex aan de rand van het centrum in een ontzettend leuk, gezellig en gemoedelijk wijkje. We werden vriendelijk ontvangen en konden rustig onze tas uitpakken. De accommodatie had kamers voor 4 en 6 personen. Wij slapen uiteraard met z’n vieren op één kamer met airco, een ventilator, 4 grote kluisjes en 2 mooie stapelbedden. Op iedere verdieping is een badkamer en er is een gemeenschappelijke ruimte en een keuken. Er is iedere dag ontbijt, lunch en diner en dat is fantastisch. Er wordt gegeten uit kommetjes en met stokjes. Dit is natuurlijk even wennen en een maaltijd eten duurt gemiddeld 3,5 uur. We hadden meteen een tour door de omgeving. We gingen met alle 7 van de HAN een rondje lopen door deze wijk. De hele wijk bestaat uit leuke eettentjes, restaurantjes, winkeltjes en markten. Zo af en toe staat er een ander gebouw tussen. Op de foto’s krijg je misschien een indruk over hoe het leven er precies uit ziet. Tijdens de toer hebben we iets typisch Vietnamees gekregen. Het was een bakje met suikerwater en verschillende soorten gelatine. Het was echt onbeschoft maar Ronald kreeg het niet weg. Bart heeft daarentegen harden zijn best gedaan. Na de tour gingen we lekker genieten van de eerste maaltijd. Hier leerden we de overige uitwisselingsstudenten kennen. Zij komen uit alle streken van de wereld. Engeland, Schotland, Denemarken, Polen, Slowakije en ga zo maar door. Zij vroegen meteen of we die avond mee gingen naar een bar dat om de hoek lag. Liters bier waren 20000 dong. Dit is omgerekend 0.80 eurocent. We kunnen concluderen dat de eerste avond meteen een goede was. De volgende ochtend stonden we weer fris en fruitig bij het ontbijt. Om 9 uur stond een bijeenkomst op het programma waar het een en ander uitgelegd werd over de organisatie, de cultuur en het programma. We krijgen een buskaart voor Hanoi en een simcard voor in Vietnam. Na deze bijeenkomst was er weer een fantastische lunch. Hierna kregen we een cursus Vietnamees van twee kleine Vietnamese die goed Engels spraken. We leerden de basics om te overleven op straat. Ook zijn we even naar de kapper geweest. Ook een risico, maar het is helemaal goed gekomen. De kapper kostte 30000 dong en dat is omgerekend 1.20 euro. Gaat dus helemaal nergens over. Nu gaat de tweede avond beginnen en we weten nog niet precies wat we gaan doen. Ergens een drankje drinken of een bioscoop pakken. We zullen het zien. Dit was de eerste blog en het eerste bericht uit Hanoi. Wij gaan genieten van de tweede avond en de tweede blog zal niet lang op zich wachten. Wij genieten en tot snel!!!!!!

Bart en Ronald